ne yapmalı ne etmeli ve bu tankı ve amcaları adam etmeli. kutudan çıktığı gibi boyayıp decalledim. onun dışında hiçbir işlem yapmadım. eskitme yapmak istiyorum (yağlıboya yıkama) ama nasıl yapılacağını, hangi malzemeler gerektiğini bilmiyorum. yardımcı olursanız sevinirim. özellikle figürler

Atilla bey;

Elinize sağlık. İlk aşamayı çok güzel bir şekilde tamamlamışsınız. Bundan sonrası için tavsiyem şu şekildedir:

1. Tamiya Ts13 Spreyi alın. Balkon gibi açık hava bir yerde, sprey kutusunu 3-4 dakika sıcak suda tuttuktan sonra modele belirli bir mesafeden atın.

2. Verniğiniz (Ts13) kuruduktan ve kemikleştikten sonra sonra (en az 45 dakika), bol terebentin içinde inceltilmiş Raw Umber yağlı boyayı (bu boyanın tüpteki adıdır) fırça ile tatbik ediniz. Unutmayınız ölçü olarak boş/temiz bir kola kapağının içinde yarıya kadar terebentin, ve mercimek kadar veya biraz daha büyük boya olsun. Bu boya topağını terebentin içinde iyice açınız. Ve büyük fırça darbeleriyle tankın her yerine uygulayınız.

3. Kuruyunca, göreceksiniz ki tüm raw umber yağlı boya köşelere, bucaklara doluşmuş. Derinlik faslını böyle atlattıktan sonra sırada yüksek çıkıntılar var bunun için Ufuk Aydıner'in kuru fırçalama yazısını okuyunuz. Napples yellow (bu boyanın tüpteki adıdır)yağlı boyayı fırçaya alıp en az 2-3 kere bir bezle bu fırçayı silip (yani fırçayı kurutup) modele sürtüştürüyoruz. Böylece fırçada kalan azıcık boya yüksek detaylara bulaşıyor ve sanki o yükseltiler daha fazla ışık yansıtıyormuş ilüzyonunu yaratıyor.

4. Hepsi bitende bir kat da mat vernik atmanızı tavsiye ederim. Böylece o kurumayan yağlı boyalar elinize falan bulaşmaz (sprey olarak duplicolor'un vardı sanırım).

Düzenleyen carlgustav

o makalelerden aka yı okudum. orada benim yaptığımın aynısı var. yani eskitmeden hiç söz edilmemiş. drybrush ı okudum fakat benim merak ettiğim yağlı boya yıkama olayıydı. afv yi görmemiştim. teşekkürler.

acaba xf-16 nın üzerinden bir kere daha mı yıkama yapsam





Düzenleyen Atilla Sülün

Yine de yağlıboya kullanabilirsiniz. Benim son yaptığım Panzer 4te de dellenip yağlıboya yıkamak amacıyla yağlıboyalardan dark yellow diye tabir edilen koyumtrak sarı Alman renginin koyu tonlarını yakalama maceramı görebilirsiniz. Bu kadar cozutmaya gerek yok tabii, size gereken elinizdeki aracın ana renginin çoook açık tonunda bir renk.

Naples Yellow'un tercih olması, işin kolayına kaçmak. Artı Naples Yellow araçlara tozlu bir görünüm sağladığından bir taşla iki kuş vurmak söz konusu olmakta, o yüzden can ciğer bir renktir (Nato Kamuflajı gibi üç renk ve koyu tonlarda gerçekten çok etkileyici duruyor). Ama bu ille de Naples Yellow diye bir kural koymuyor, iş kolaylaştıran bir kardeş kendisi sadece, hazır malzeme bulunmadığı takdirde kendi malzemenizi yaratmak için uğraşmaya çekinmeyin.

Kolay gelsin!

Bu bakımdan benim gibi aşırı mükemmeliyetçi olmuyoruz ve aynı anda 20 proje yapmaya kalkıp yetmezmiş gibi özel hayatımızın buhranlarını hobimize taşımıyoruz. Taşıyacaksak gidip resim yapıyoruz, ünlü oluyoruz, maketleri rahat bırakıyoruz.

Öte yandan bence eksik uygulama da yapılmamalı, madem yıkama ve kurufırça yapılmak amaçlanıyor iyi kötü bu ikili yapılmalı, ilerleyen maketlerde carlgustav'ın dediği gibi tecrübeyle gelişilmeli.

Kendimden bir tecrübe daha. Bir makete "Şurası şöyle, burası böyle" deyince bitmiyor. O bakımdan faydasını gördüğüm tuhafça bir yöntem maketi 7-8 gün gözümün önünden kaldırmak. Tekrar elime aldığımda takıntı yapacağım noktaları unuttuğum için kaldığım yerden devam edip bitirebiliyorum. Ha, bu yöntem benim gibi detaylara takılabilen bir insan için geçerli, nasıl isterseniz uyarlayabilirsiniz. Ama bilinen de şudur ki hiçbir maket asla "bitmez", o yüzden bir yerde bırakmaz caizdir.

Kolay gelsin.

Modelci yaptığı hatalardan utanıp, suçluluk duyarsa hiçbir zaman bir sonraki aşamaya geçemez. Eğer vatandaş falanca sokakta bir çukura düşerse. Ve bundan dolayı utanır ve suçluluk duyarsa, bundan ders almış olmaz. Sadece kendine ettiği eziyetin yansıra, aynı çukura bir daha sonra bir daha düşmeye devam eder. Ancak düştüğü çukurdan utanmak, suçluluk duymak yerine, hatasını kabul edip kendiyle barışık olursa, aynı sokaktan bir dahaki geçişinde ya çukurdan uzak durur, ya yürüdüğü sokağı değiştirir.

Aynı şekilde modelci yaptığı yanlıştan ders alırsa aynı hataya bir daha düşmez. Bunun için de:

1. Olduğu kadar yapmalı, kendini küçük adımlarla geliştirmeli, daha ilk makedinde "En iyisini" aramaya başlamamalıdır. Bundan utanılacak, kendini cezalandıracak, suçluluk duyacak birşey yoktur. Bu alanda ayrıca "Kedinin kuyruğunu fazla çekiştirmemek" gerekliliğini Atalarımız bize hatırlatır.

2. Yaptıklarını hep gözü önünde bulundurmalı ve bu sayede nereden nereye geldiğini görmelidir.

3. Farklı fikirlere açık olmalı, sadece bir(kendi bildiği) mutlak doğru olmadığı gibi, aynı sonuca çok çok farklı yollardan/yöntemlerden gidilebildiği gerçeğini de göz önüne almalıdır.

4. Hiç bir modelci asla bir başkasını (modelci veya değil) memnun etmek/zevkine hitap etmek için model yapmamalı, başkalarının fikirlerini asla kendi fikrinden daha değerli görmemelidir.

5. Bütün modeller onu yapan kişi "bitti" diyince biter. Dolayısıyla eğer modelci kendi yaptığı hiçbirşeyi beğenmeyip, tavsiye edilen yollara/yöntemlere kulak asmayıp, aynı küçük cehenneminde dönüp durup, kendini yakmayı tercih edip, her durum ve şart altında yaptığı hatalarda hep olayları, başkalarını, suçlayıp kendi hatalarını görmezden gelip, hayatının sorumluluğunu almaktan yoksunsa, onun modeli de, yüreğindeki boşluk da, yok yere çektiği acıları da hiiiç bitmez.

Modelcilik bence biraz çocukluktur. Bu belki de çok uzun zaman önce terkettiğimiz içimizdeki çocuğa bir nebze olsun yaklaşmakla ilgili bir olgudur. Yaptığımız iyi kötü maketlerle içimizdeki çocuğun bir nebze yüzünü güldürebilirsek ne mutlu. Kendimizi fazla zora sokmadan model yapıp "bunu da bu kadar yaptım, bir daha ki sefere daha iyi yaparım" demek yerine, "bu makedi bitiremedim, ah şu makedi de bitiremedim, hah şurda yanlış boyadım, beceremedim, bak burda vernik kötüydü, tut şu boya beni yaktı" şeklinde kendimize olayı ızdırap haline getirip, "ulan bir makedi bile yapamıyorum" şeklinde özsaygımızı hepten yitireceksek model yapmayı bırakalım. Çünkü o zaman olay keyif olmaktan çıkmış, zorlantılı (kompülsif) kişiliğimizin kendimize bulduğu binbir türlü eziyetten biri olmuştur.

Atilla bey, tavsiyem bol maket yapmanız ve bu minyatür dünyadaki seyahatin tadını çıkarmanızdır. İnanın, yaptığınız modelleri "bitirebilirsiniz".

sayın judas söylediklerinizi üzerime alınmadım. benle bile alakalı olsa söyleyiniz. söyleyiniz ki hatalarımız varsa düzeltelim.