Dizayn: Sd Kfz 181, VK4501(H)
İsim: PzKpfw VI Ausf E
Tip: Ağır Tank
Üretimci: Henschel, Wegmann
Şase Numaralar: 250001-251357
Motor: Maybach HL210P45
Mürettebat: 5
Ağırlık: 57 tons
Hız: 38 km/h
Menzil: 140 km
Silah Donanımı: 1 x 88mm KwK36 L/56, 2 x 7,92mm MG34
Uzunluk: 8,45m
Genişlik: 3,70m
Yükseklik: 2,93m
Zırh: Ön 100mm, yanlar ve arka 80mm, üst ve alt 25mmİlk Tiger-I 26 Mayıs 1941'de sipariş edildi. Henschel ve Porsche tarafından iki ayrı prototip 19 Nisan 1942'ye kadar hazırlandı ve ertesi gün Hitler'in nezdinde denemeleri yapıldı. Henschelin prototipi kabul edilerek, seri üretimine 1942 Temmuz'unda başlandı. 12 Mayıs 1943'e kadar 285 adet üretildi. 1944 Ağustos'una kadar toplam 1.354 Tiger-I E üretildi. Üretimin 84'ü 1942'de, 647'si 1943'te ve 623'ü de 1944'te gerçekleşti. 1944 Nisan'ında 105 Tiger üretilerek aylık azami üretim kapasitesine ulaşıldı. 84 Tiger-I Pz Bef Wg (Panzer Befehls Wagen, Komuta Tankı) olarak donatıldı. Tiger'larda 92 olan mühimmat adedi, komuta Tiger'larına konulan ek radyolardan dolayı 66'ya, 7,92mm'lik mermiler ise 4.800'den 4.050'ye düşürülmüştür.
Tiger-I'ler 25-110mm arasında değişen kalın zırhlarının yanında 88mm'lik KwK36 L/56 topları ile donatılığından savaşta ölümcül bir üstünlüğe sahip oldular. Bu topla birlikte kullanılan Pzgr39 ve Pzgr40 mühimmatlarına göre Tiger-I'in atış istatistikleri 30°'lik homojen bir zırh tabakasına karşı şöyledir (mm olarak):
Mühimmat Ağırlık Namlu Hızı 100m 500m 1000m 1500m 2000m
Pzgr39 10,2kg 773m/s 120 110 100 91 84
Pzgr40 7,3kg 930m/s 171 156 138 123 110
İlk Tiger-I'lerde kulenin arka çaprazlarında iki adet makineli-tabanca yuvası (machine-pistol port, bunlar yakın savunma amacıyla MP-40 Schemmeiser'ler için konulmuştu) bulunurken, 1942 Aralık'ında sağ arka çaprazdaki yuva acil çıkış kapağı (escape hatch) ile değiştirildi. 1943 Mayıs'ında kupolası (cupola), periskopu ile birlikte yenisiyle değiştirildi. 1943 yılından itibaren 21 litrelik ve 650hp'lik motoru, 23 litreye ve 700hp'ye çıkarıldı. 1944 Ocak'ında ise, eski tabak şeklindeki kurşun jantlı palet tekerlekleri, çelik jantlı esnek olanlar ile değiştirildi. İlk 495 Tiger'a 4 metrelik yumuşak dipli nehirden geçebilmesi için şnorkel takılabiliyordu. Bunun yerine Tiger'lara bu tip geçişler için 1,3 metreye kadar müsade eden ekipmanlar yerleştirilmeye başlandı. Ayrıca, 1943 Sonbaharı'nda dışarıdan atılan "S" mayınları mürettebatın güvenliği açısından yerini içeriden kullanılan aynı işleve sahip anti-personel mermileri ve duman-bombalarına (smoke-granades) bıraktı. Aynı dönemde bunların dışında da bir takım teknik değişiklikler yapıldı.
Tiger-I'ler Ağır Tank Taburu olan elit panzer birliklerinin doğmasını sağladı. 1942'den başlayarak sPzAbt (schwere Panzer Abteilung / Ağır Zırhlı Taburu) 501, 502, 503, 504, 505, 506, 507, 508, 509, 510 ve 511 üniteleri kuruldu. Bu birlikler 1944'ün ikinci yarısında daha güçlü olan Tiger-IIB'ler ile değiştirilmeye başlandı. Ağır Tank Taburları haricinde 1., 2. ve 3. SS Tümen'lerinin Ağır Tank Bölükleri ve Grossdeutchland Tümeni ile Panzer Lehr Tümeni'nde de bazı bölükler Ağır Tank Bölükleri olarak Tiger-I'ler ile donatıldı. Grossdeutchland Tümeni ilk Tiger-I'lere 24 Şubat ile 4 Mart 1943 arası kavuştu. Yedek olarak gönderilen Tiger Bölüğü Manstein'ın Kharkov'a yaptığı karşı-hücumda kullanıldı. Ayrıca, Waffen-SS bünyesinde de bağımsız olarak Tiger-I'ler ile donatılan sSSPzAbt-101, sSSPzAbt-102, sSSPzAbt-103 kuruldu.
Tiger'lar güçlü olmanın yanında hantaldı ve düşük hızından dolayı Blitzkrieg stratejisinin hızına uyum göstermekten uzaktı. Ancak, savaşın son yarısında görev yaptığı için savunma ağırlıklı savaşlarda oldukça faydalı oluyordu. Fransa ve Polonya gibi dar ve ovalık kesimlere uygundu. Menzili kısa olduğundan geniş Rus steplerinde başarılı olması mükemmel bir lojistik desteğe dayanmaktaydı. İtalya'daki dağlık bölgelere ise hiç uygun değildi ve arazi şartları muharebe yeteneklerini oldukça kısıtlıyordu.
Tiger-I'ler ile başa çıkabilmek için Sovyetler 1943'te ZSU-152 Tank-avcılarını geliştirdiler. Bu tanklar Tiger'lar ve Elefant'lar ile başa çıkabilecek bir topa sahip olduğu için "animal-killer, hayvan katili" ünvanını almıştı. Batılı Müttefikler'de ise Sherman Firefly modeli Tiger'ların zırhını delebilecek güçte bir topla donatılmıştı. Bununla birlikte her ikisi de Tiger'ların ateşine karşı oldukça duyarlıydılar. Ancak, yarma amaçlı kullanılması amacıyla Tiger-I'lerin topuna karşı koyabilecek bir zırha sahip olan ilk müttefik tankı 1944 başlarında JS-1 olarak ortaya çıktı. Bu tankların ilk denemesi 1944 Nisan'ında Romanya girişindeki Turgu Fromos'ta yapıldı ve Tiger'lar JS-1'lerin zırhlarını 3000m'den delemediler. Mesafe yarıya inene kadar Tiger'ların güçlü topları etkili olamadı. Yine de Sovyetler'in 500'ü aşkın tankla yaptığı saldırı, Grossdeutschland Panzergrenadiere Tümeni'nin 160 adet Tiger, Panther ve Pz-IV !leri tarafından püskürtülerek 350 kadar kayıp verdirildi. Almanlar'ın kaybı ise ancak 10 kadardı. Muharebede öne çıkan faktör ise Pz-IV ve Panther'lerin manevra kabiliyetlerinin yüksek oluşuydu. Öyle ki, Pz-IV'ler bile arkalarına dolaşarak 1.000 metreden Sovyet tanklarının bir bölümünü imgha etmişlerdi. Bu olay, Tiger'ların üstünlüğünün azaldığının bir göstergesiydi ve Tiger-II'nin (King Tiger) birliklere ulaştırılmasına çok az kalmıştı. Yine de Tiger-I'ler savaşın sonuna kadar hizmet verdiler ve özellikle 1944 Mayıs'ında açılan Batı Cephesi'nde tank savaşlarındaki üstünlüklerini daha uzun süreli korudular.KAYNAKLAR:
Chamberlain, Peter, Encyclopedia of German Tanks of World War Two. (London: Arms & Armor Press, 1993)
Culver, Bruce, Panzer Colors Vol. 3 (Carrolton: Squadron/Signal Publications, 1984)
Culver, Bruce, Tigers In Action (Carrolton: Squadron/Signal Publications, 1989)
Liddel-Hart, B.H., Hitler'in Generalleri Konuşuyor Cilt I (İstanbul: Kastaş, 1996)
Scheibert, Horst, Panzergranadier Division Grossdeutschland (Carrolton: Squadron/Signal Publications, 1987)
TIGER-I'LERİN İLK ZAFERİ
Tiger-IE Almanlar'ın İkinci Dünya Savaşı sürerken seri üretime geçerek kullandığı ilk ağır tank oldu. 57 tonluk bu canavarlar hem ağır zırhlarıyla, hem de donatıldıkları 88mm'lik KwK36 L/56 tipi toplarla diğer tanklara karşı acımasız bir üstünlük sağladılar. 1942 Temmuzu'ndan, 1944 Ağustosu'na kadar 1.354 adet Tiger-I üretildi.
Tiger-I'ler ilk olarak 29 Ağustos 1942'de, Mga'daki Binbaşı Richard Marker'ın komutasında bulunan 502. Ağır Panzer Taburu'nun 1. bölüğüne (1/sPzAbt 502) teslim edildi. Dört Tiger ve bir Pz-IIIN tankından oluşan bu birlik savaş alanında test edilecekti. Bir kaç saat içinde birlik vakit kaybetmeden düşman hatlarına doğru yol almaya başladı.
Ertesi gün hem OKH hem de OKW'deki brifinglerde dört Tiger'ın nasıl kaybedildikleri konuşuluyordu. Tiger'lar ormanın içindeki dar yollardan zoraki giderlerken Sovyet tanksavar ateşine maruz kalmışlardı. En hassas oldukları paletlerinden vurularak durmak zorunda kalan Tiger'lar açık ve sabit hedef olmuşlardı. Bu durum bir tank için en büyük tehlike olmakla birlikte sürekli isabet almalarına rağmen, tanksavarlar Tiger'ların kalın zırhlarını delmeyi başaramamışlardı. Kullanılan tanksavar silahları arasında büyük ihtimalle 122mm'lik olanları da mevcuttu. Bütün olumsuzluklara rağmen, Tiger'ların mürettebatı gece olunca üç tankı kurtararak geri götürmüşler, bir diğerini ise Sovyet askerlerinin eline geçmemesi için satchel-charge'lar ile imha etmek zorunda kalmışlardı.
Alman mühendisler bu başarısızlığa rağmen Tiger'ların gelişimine devam ettiler. Çünkü sonuç her ne kadar başarısız gözükse de, Tiger'lar mükemmel bir silah olacağının sinyallerini vermişti. Çok değil, beş ay kadar sonra aynı bölük Tiger'lar ile destan yazmaya başlayacaklardı.
12 Ocak 1943'te Sovyet Birlikleri, Almanlar'ın Leningrad kuşatmasına son vermek amacıyla Iskra Operasyonu'nu başlattı. Ertesi gün 1/sPzAbt 502 dört Tiger ve sekiz Pz-IIIM ile, bir bölümü 24 T-34 ve T-60'ın oluşturduğu Sovyet 61. Bağımsız Tank Tugayı tarafından dümdüz edilerek çok zor durumda kalan 96. Piyade Tümeni'nin yardımına koştu. -28 derecede, Teğmen Bodo von Gerdstell'in komutasındaki dört Tiger çabukça Rus tanklarının yarısını yok ederek kalanını da hatlarına dönene kadar kovaladılar.
17 Ocak'ta muharebeler daha da hiddetlendi. Birlik bugün içinde vurulan bir Tiger kaybetti. Bir tanksavar silahı Tiger'ı arkasından, zırhının daha zayıf olduğu motor bölümünden vurmuştu. Sovyetler'in dahi komutanı Mareşal Georgi Zhukov olayı duyar duymaz Volkhov Cephesi Komutanlığına gelerek General Meretskov'dan vurulan Tiger'ın ne pahasına olursa olsun o gece ele geçirilmesini emretti. Sovyet mareşalinin isteği yerine getirildi. Bu sayede Sovyetler Tiger'lara karşı etkili olan SU-152 tank avcısını üreteceklerdi.
5 Şubat'ta birlik üç yeni Tiger'ın katılımıyla altı Tiger tankına sahip olmuştu. 11 Şubat'ta yapılan muharebelerde bölük Leningrad Sektörü'ndeki 46 Sovyet tankının 32'sini yok etmeyi başardı. 19-21 Mart tarihleri arasında ide bölük 40 adet T-34'ü saf dışı etti. İlkbahar yağmurlarının getirdiği çamur bastırdığında bölüğün yok ettiği tankların (T-26, T-34, T-60 ve KV'ler) sayısı 163'e ulaştı. Bu sayı çarpışmaya katılan Sovyet zırhlı araçlarının toplamının yaklaşık ¼'üne tekabül etmektedir. Bu kayba rağmen Sovyet birlikleri Iskra Operasyonu'ndaki hedeflerine ulaşamamışlardı.
Leningrad Sektörüne ilk yollanan dört Tiger 1938-1943 planına göre koyu gri boyanmışlardı. Taretlerinin arkasındaki istif kutusunun üzerinde sPzAbt 502'nin amblemi olan beyaz mamut çizimi vardı. Taretlerde üç dijit rakam bulunuyordu. 1942-43 kışında tanklara beyaz kamuflaj uygulandı. Bir çok Tiger'ın taret numaraları boyayla kapanırken bazılarına kırmızı renkli tek dijit rakam uygulandı. Bu tek numara muhtemelen bölük numarasıydı. Tanklarda daha sonra kırmızı renkli üç dijit rakam görülmeye başlandı. Bu değişimde beyaz mamut uygulamsına son verildi.KAYNAKLAR:
Perrett, Bryan, Knights of the Black Cross (Hertfordshire: Woodsworth, 1997), pp.156-7
German Military Dictionary (Mt. Ida: Lancer Militaria, 1944)
Culver, Bruce, Panzer Colors III (Carrolton: Squadron-Signal,1984), pp.49
Chamberlein, Peter, Encyclopedia of German Tanks of World War Two (London: Arms and Armour Press, 1993), pp.136
TIGER-I E'LER KUZEY AFRİKA'DA
Almanlar'ın İkinci Dünya Savaşı'nda ürettikleri en başarılı tanklardan biri olan Tiger-I'ler, Doğu Cephesi'nin Leningrad sektöründen sonra Kuzey Afrika'daki uzun çekiliş sonrası zırhlı gücünü dengelemek amacıyla yeni işgal edilen ve stratejik öneme sahip olan Tunus'a gönderildi.
Tunus'a gönderilen Yüzbaşı Nikolai Baron Von Nolde komutasındaki 501. Ağır Tank Taburu'nun 1. Bölüğü'nün (1/sPzAbt 501) ilk üç Tiger'ı 1-3 Aralık 1942'de geçici Panzer grubunun dahilinde Tunus sahillerine çıkarak müttefiklerin Tunus'u ele geçirmesini engellemeye çalışan çekilmekte olan Rommel'in Afrika Panzer Ordusu'nun arkasını korudular. Çıktıkları sahil Kasım'da Alman paraşütçülerinin müttefiklerden önce davranarak ele geçirdikleri Tunus ve Bizerte şehirleri arasındaydı. Tiger'lar, Tebourba dolaylarında İngilizler 6. Zırhlı Tümeni'nin Crusader ve Valentine'lerine ve Amerikan 1. Zırhlı Tümeni'nin M-3 Stuart'larına karşı çapışmaya girişerek dağlarda müttefik ilerleyişini durdurabilecek bir hattın oluşması için zaman kazanmaya çalıştılar. Bu çarpışmalar sırasında bölüğünü bir üstü açık Kübelwagen'den idare eden Yüzbaşı Nolde aldığı şarapnel yaraları sonucu öldü. Almanlar müttefiklerden gelen ilk tehlikeyi savuşturmuşlardı.
Şubat sonlarına doğru, İngiliz V. Kolordusu'nun saldırılarına karşı tutunmak amacıyla Von Arnim, 5. Panzer Ordusu ile Kuzey Tunus'ta bir dizi saldırı düzenledi. Bunlardan, 26 Şubat 1943'te Beja'daki önemli yol kavşağını ele geçirmek için düzenlenen Ochsenkopf (Öküzbaşı) Harekâtı'na katılan 1/sPzAbt 501'in 14 Tiger'ı, Albay Rudolph Lang'ın komutasında oluşturan zırhlı grupta yer aldı. Gruptaki diğer birim olan 7. Panzer Alayı'nın 12 yeni tip Pz-IV'ü, 8 eski tip Pz-IV'ü ve 40 Pz-III'ü mevcuttu. Sabahleyin Sidi Nsir'deki İngiliz ileri karakoluna saldıran grup, burada mevzilenmiş olan Hampshire Alayı'nın 5. Taburu ve Kraliyet Topçusu'nun 155. Bataryası ile gün boyunca süren zorlu bir mücadeleye girişti. 40 kadar tankı savaş dışı kalan Lang bunlardan bazılarının gece tamir edilerek tekrar muharebeye sokulması ile ertesi gün saldırısını tekrarladı. Ama yaşanan gecikmeyi iyi değerlendiren İngilizler mayın döşeyerek, Churchill'leri kuma gömerek, anti-tank topları yerleştirerek alçak irtifa avcı-bombardıman saldırıları ve iyi konsantre olan topçu desteği sayesinde Beja çevresini âdeta bir tank-katili alan haline getirdiler. Tekrar saldırısında İngiliz orta topçusu'nun öncelikli hedefi haline gelen 1/sPzAbt 501'in 7 Tiger'ını kaybetmesi tabur tarihine "Tiger Mezarlığı" olarak geçti. Elinde bir avuç tankı kalan Lang geri çekilmek zorunda kaldı.
Bu acı deneyimi yaşayan 1/sPzAbt 501'in de hâlâ içinde bulunduğu Lang'ın muharebe grubu, Mart'ın sonlarına doğru, Patton'un 1. Zırhlı Tümeni ve 1. Piyade Tümeni'nin araştırma hedefleri olan Maknassy ve El Guettar'a önce davranarak gelen 10. Zırhlı Tümeni'ne yardıma gittikler. 24 Mart'ta 46 adet Amerikan tankı 1/sPzAbt 501'in bir düzine Tiger'ının kurbanı oldu.
1/sPzAbt 501 daha sonra Albay Irckens'in komuta ettiği ve 5, 7 ve 8. Panzer Alayları'nın unsurları ile bazı İtalyan tanklarının da dahil olduğu muharebe grubuna katılardı. Grup, 28 Nisan'da başlayan Tunus'taki son büyük Alman saldırısında yer alarak İngiliz 24. Hassa Tugayı ile girdiği şiddetli bir çarpışma ile anahtar nokta olan Djebel Bou Aoukaz'ı tekrar ele geçirdi. Fakat tepeyi gelmekte olan iki İngiliz zırhlı tümenine karşı savunmaları imkansızdı. 12 Mayıs'ta Von Arnim'in birlikleri teslim olmasıyla Afrika'daki Tiger efsanesi de sona erdi.
Afrika'ya gönderilen ikinci Tiger birimi ise 504'üncü Ağır Tank Taburu'nun Birinci Bölüğü (1/sPzAbt 504) olmuştur. Bu taburun ikinci bölüğü ise Sicilya'ya yollanmıştır. Dört müfrezeden oluşan bölüğün her müfrezesinde iki Tiger-IE ve iki adet 75mm L/24 topu ile donatılmış Pz-IIIN destek tankı bulunmaktaydı. Bu taburun tanklarını da ya ele geçirilmiş ya da yok edilmiştir.
Afrika'ya giden 1/sPzAbt 501'in Tiger'ları ilk başta Çöl Kahverengisi (RAL 8020) olarak boyanmıştır. Daha sonra yarıklı kamuflaj modeli uygulamasında ikinci renk olarak Koyu Gri'ye (RAL 7027) izin verildiyse de 1/sPzAbt 501'in Tiger'larının bu şekilde boyandığına dair bir kanıta rastlanmamıştır. Ama baharda ılımlı ve yağışlı iklime ve Tunus'taki otlu tepelere uygunluğundan dolayı bir çok Tiger'ın üstü Açık Zeytin Yeşili (RAL 7008) ile kaplanmıştır. Öte yandan Tunus'taki Tiger'ların 1943'te standart astar rengi olan Koyu Sarı'ya boyanıp boyanmadığı bilinmemektedir.
Birliğin amblemi olarak "avına sinsice yaklaşan kaplan" (stalking tiger) seçildiğinden bu işaret siyah ve koyu sarı olarak ve küçük ebatta tankların üzerine çizilmiştir. Yanlarındaki numaralar ise standart tipte, yani beyaz çeçeve içinde büyük kırmızı dijit rakamlarla yazılmışlardır. Ayrıca bazılarında kırmızı paralelkenar içinde "S" (schwere-ağır tank birliği olduğunu belirtmek için) harfi sembolize edilmiştir.
Ayrıca Tunus'taki 1/sPzAbt 501'in Tiger'larında iki farklılık mevcuttur. Bunlardan ilki çamurluklarının kabaca 5 derece kadar daha palete doğru eğilmiş olmalarıdır. İkinci olarak, önündeki farlar kablo uzatılarak standart bir Tiger'daki göre ön zırhın üzerinde değil ön zırhın iki köşesine asılı vaziyette değiştirilerek arazi şartlarına uyarlanmıştır. Bazı resimlerde 1/sPzAbt 504'ün Tiger'larında ise ön farlar görünmemektedir. Öte yandan bu bölükteki Tiger'larda ön farlar normal, fabrika çıkışındaki gibidir.
1/sPzAbt 504'ün Tiger'ların da Çöl Kahverengisi'ne boyanmıştır. Ancak çarpışan müttefiklere göre üzerlerine baştan Zeytin Yeşili atılmıştır. Bu bölüğün tanklarında taret numaraları bulunmamakla birlikte tankın yan kesiminin ön kısmında paralel kenar içinde ön bölüme yakın kırmızı bir çizgi ve işaretin sağ tarafında da "1" rakamı bulunmaktadır. Bu işaret tankın her iki yanında da mevcuttur. Taburun işareti ise paralelkenar içinde akrep kuyruğuna benzer bir şekilde çizilmiş tank paleti ve mızraktır.
Bu arada 1/sPzAbt 504'teki gibi 1/sPzAbt 501'in bünyesinde destek tankı olarak Pz-IIIN'ler görev yapmıştır. Bu tanklar da birliğin Tiger'ları gibi boyanarak aynı ambleme ve numaralandırma tipine dahil edilmişlerdir. 1942 Eylül'ünden, 1943 Mayıs'ına kadar ağır tank bölüklerindeki 9 Tiger'a yakın destek amacıyla 10 Pz-IIIN verilmiştir.KAYNAKLAR
Chamberlain, Peter, Encyclopedia of German Tanks of World War Two. (London: Arms & Armor Press, 1993)
Culver, Bruce, Panzer Colors Vol. 3 (Carrolton: Squadron/Signal Publications, 1984)
Culver, Bruce, Tiger In Action (Carrolton: Squadron/Signal Publications, 1989)
Perrett, Bryan, Knights of the Black Cross (Hertfordshire: Woodsworth, 1997)
TIGER-I'LER SİCİLYA'DABirinci bölüğü 1943 Mayısı'nda Tunus'ta yok edilen 504. Ağır Tank Taburu'nun 2. Bölüğü (2/sPzAbt 504), aynı yılın Temmuz ve Ağustos aylarında 17 adet Tiger-I ile Sicilya'daki muharebelere katılmıştı. 10 Temmuz'da başlayan çıkartmanın hemen ardından bölgeye intikal eden Tiger'lar, burada bir yandan düşmanla boğuşurken, bir diğer yandan da doğa ile Almanlar'ın adayı terk ettikleri 17 Ağustos'a kadar mücadele vereceklerdi.
Standart bir Tiger Taburu, 45 Tiger-I E ile donatılmakta olup, üç Tiger'lı bir karargah müfrezesi ve her birinde 14 Tiger bulunan üç tank bölüğünden oluşmaktaydı. Her bölükte ise iki Tiger'lı bir karargah bölümü ve her birinde dört Tiger bulunan üç müfreze bulunuyordu. Yalnız, Tiger'ların bu erken zamanında kurulan ilk taburlarında üçüncü bölükler henüz mevcut olmadığından sPzAbt 504, iki bölüklüydü. Taburun standart donanımına sahip ikinci bölüğü Sicilya seferi sırasında Hermann Göring Panzer Tümeni'nin emrinde görev yapmıştır.
Üstün sınıfın ilk tankları olan Tiger'lar, 88mm'lik güçlü topları ve ağır zırhlarının bileşimiyle muharebelerde ölümcül rol oynarken, diğer yandan da hantallıkları ile dikkat çekiyorlardı. Her ne kadar Rusya'nın geniş steplerinde rahatça görevlerini yapsalar da, bu hantallıkları Sicilya'nın dağlık coğrafyasında oldukça sorun olmaya başlamoıştı. Ayrıca yüksek oldukları için düşman topçusunun dikkatini de rahatlıkla çekiyorlardı. Adada hakim olan bitki örtüsünün yoğun bir şekilde zeytinlik olması yüzünden müttefik piyadeleri ile aniden burun buruna gelebiliyorlardı. Tiger'lar her ne kadar güçlü olsalar da, yakın çarpışmalara oldukça duyarlıydılar.
Bütün bu olumsuzluklara rağmen Almanlar Tiger'ları Sicilya'da anti-tank silahı olarak başarıyla kullandılar. Ağır zırhları müttefik topçusuna karşı azami koruma sağlamaktaydı. Diğer birlikler çekilirken artçı olarak düşmanı oyalayarak zaman kazanmada önemli rol oynadılar. Hatta morali bozulan piyadeye psikolojik destek oldular. Ve özellikle radyo haberleşmeleri ile direnişin parçalanmasını önlediler.
Aslında bir Tiger bölüğünün Sicilya'da bulunması oldukça riskli ve gereksizdi. Çünkü kaybedilmeleri pahalıya mal oluyordu. Öyle ki, Alman Zırhlı Birlikler Müfettişi General Heinz Guderian, Tiger'ların değerini anlatarak geri getirilmelerini isterken Hava Mareşali Hermann Göring ile bu yüzden tartışmıştı. Guderian, Tiger'ların sırf politik amaçlarla bölünerek Afrika ve Sicilya gibi ümitsiz cephelerde ateşe atılmalarına anlam veremiyordu. Yine de, Hermann Göring Panzer Tümeni'nin Pz-III ve Pz-IV tanklarının çoğu yok edildiği halde, 2/sPzAbt 504'ün Tiger'larından bir çoğu İtalya'ya dönmeyi başarabildi.
Sicilya'da çarpışan Tiger'ların baştan Koyu Sarı'ya boyandığı sanılmaktadır. Bu tanklar taret numarası taşımamakla birlikte, yanlarında gövdelerinin bitiminde bölüğün simgesi olan 2 rakamı ve bir paralel kenar bulunmaktaydı.KAYNAKLAR
Chamberlain, Peter, Encyclopedia of German Tanks of World War Two. (London: Arms & Armor Press, 1993)
Culver, Bruce, Panzer Colors Vol. 3 (Carrolton: Squadron/Signal Publications, 1984)
Culver, Bruce, Tigers In Action (Carrolton: Squadron/Signal Publications, 1989)
Guderian, Heinz, Bir Askerin Anıları Cilt:2 (İstanbul: Baskan Yayınları, 1983), pp.67-68
Hart, B. H. Liddel, Hitler'in Generalleri Konutuyor, Cilt-2 (İstanbul: Kastaş Yayınları, 1996)