Merhaba!...Kutusunu açıp, şöyle bir baktığımda "Acaba Italeri Hasegawa'dan adam mı transfer etti?" diye düşünmedim değil. 1/72 ölçeğe rağmen, içe detay panel çizgileri, perçinler, flaplar filan derken oldukça etkilendim. Ancak bu söylediklerim montaja başlayana kadar geçerli oldu. Fotoğrafta da görebileceğiniz üzere kanat-gövde birleşimi tek kelime ile facia, diğer kelimelerle "tipik Italeri". Aslında Japon markalardan şaşmamak lazım, ama neyse.

Montaj geleneksel olarak kokpit ile başladı. Ekleme olarak Tamiya banttan uyarlama koltuk kemerleri mevcut. Motor kaputun gövdeye birleşimi, ve tabii ki (bakınız ilgili foto) gövde-kanat montajında Tamiya'ya kaliteli macunu için şükranlarımızı sunduk. Burayı yapıştırırken, sağa ya da sola gövdeyi yaslamak yerine ortalayıp, ve biraz da gövdeyi cımbız yardımı ile iki yana esnetip yapıştırdım. Bu sayede macunlama için minimum alan kaldı. Aksi halde belirgin ölçü kaçıklığı olacaktı. Bu kiti yaparken "Alet işler, el övünür" atasözümüzün nasıl anlamlı olduğunu da gördüm. İlk defa Tamiya Yeşil Kafa yapıştırıcı ile montaj yapıldı, ve bu zamana dek neden bu mucize yapıştırıcıyı kullanmadığım için de pişman olundu. Elimde mevcut iğne uçlu Faller yapıştırıcı da çok kaliteli ancak bu yeşil kafa gerçekten farklı. Özellikle 1/72 çalışıyorsanız, mutlaka edinin. Çok çok ince, hassas yerlerde büyük kolaylık sağladı. Bazen istediğiniz kadar uğraşın, alternatif çözümler üretin, elinizde en uygun alet-edevat yoksa, sonuç iyi olmuyormuş. Bunu yeşil kafa ile çalışınca gördüm. Bir diğer malzeme de Kaan Gök'ün bahsettiği Uhu-Tac nam-ı diğer Patafix (bakınız ilgili diğer foto). Bunun benzerini Pritt'de yapmış. Büyük kırtasiyelerde, marketlerde var. Oyun hamuruna benzer bu küçük yumuşakçalar, iniş takımı yuvalarını, vesaire yerleri maskelemeye birebir, uygulaması da çok basit. Yine atölyede bulunması gerekli bir malzeme. Beni şaşırtan; kokpit kapısının kite dahil olması, bir de windshield üstündeki dikiz aynası. Bu ölçekte, böyle detaylar maketçiyi sevindirdi, ama Italeri yine de kendini affettiremedi.

Boyama işleminde, montaj kılavuzunda gösterilen FS renklere sadık kalmaya gayret edip, Humbrol karşılıklarını kullandım. Sadece kamuflajdaki yeşil Model Master'ın Dark Green'i. Kutudan renk paterni aynı, ancak dekal uygulaması farklı 3 uçak çıkıyor. Aslında Normandiya günlerinin, üzeri siyah beyaz Victory Stripes bulunan modelini yapmayı istedimse de, maskelemelerle uğraşmaya üşendim. Bence kitin en güzel uçağı da o. Benim uçak Version A diye geçen Squadron 602 "City Of Glasgow". İhtimal odur ki, İngiltere'ye sığınan Fransız pilotlarınca kullanılmış uçaklar, örneğin kokpit yanında Hür Fransa Ordusu'nun simgesi haç sembolü var. Alt gövde rengi (light ghost grey) ve üst gövde medium grey pistole ile atıldı. Fakat keskin hatlı kamuflaj istendiğinden, ve biraz da şeytan dürttüğünden elimdeki pistoleyi atıp, fırça ile dark green'i boyamaya karar verdim. Maketçi bazen, fırça ile maket boyadığı günlerini de hatırlamalı:-). Önce yumuşak kurşunkalemle yeşil olacak kamuflaj bölgelerini çizdim. Ardından 000 numara ince fırça ile yeşil bölgelerin sınırlarını boyayıp, enli fırça ve ortaboy normal fırça ile de doldurdum. İlk geçişte tam kapanma olmadığından, sonraki katı incelterek bir daha geçtim. Dekaller klasik yöntemim; Pronto Yer Cilası - dekal (Humbrol DecalFix solüsyon eşliğinde), Pronto sıralaması ile yapıştırıldı. Dekal yerleşimlerinde Italeri yanlış bilgilendirmesi ile maketçiyi yanılttı, maalesef kanat üstü RAF işaretini flapa taşırmak durumunda kaldım. Oysa daha iç tarafta olmalıydı. Yani "olmamış". Dekaller biraz kalın, ekstra dekal bulmam da mümkün değildi o yüzden Pronto, DecalFix gibi etkenlere rağmen azıcık sırıtıyorlar.

Spitfire sözkonusu olunca, eskitme işinde bir Alman Gustav'ı ya da Japon Zero'su gibi "ne yapsan yakışır" gibilerinden bir durum yok. İngilizler, the Battle Of Britain günlerinden kalan bir korku ile karışık uçaklarına çok iyi bakıyorlardı sanırım. Hemen hemen gördüğüm tüm referans fotoğraflarında, ya da bitmiş maketlerde dikkate değer boya sıyrılması, yağ kaçağı, is, vs. gibi kirlenmeler alt düzeyde. Kanat ve gövde altlarında kahverengi kuru pastel, siyah kuru pastel ile egzos ve namlu gerisinde islenme, flaplarda hidrolik kaçak vurgulayıp, silver kurşunkalemle, az miktardaki belli yerlerde boya çizilmesi efekti verip, kararında bıraktım. Adamların uçakları bakımlı, maketçi ne yapsın? Son katta Testors Dull Cote (mat vernik) ile Spitfire raftaki yerini aldı.

Zamanına göre oldukça zarif tasarımı ve Alman pilotların deyimi ile "Achtung Spitfire!!" daha büyük ölçekte yapılmayı hakediyor (ama Italeri değil).

NOT: Radyo anteni sevgili eşimin saç telinden yapıldı.

Sertan ERAL/Bursa