Uzun bir aradan sonra döndüğüm modelcilikte ilk başlarda 1/72 ölçek uçaklarla uğraşmayı düşünmüştüm, ama 1/48 ölçek kitlerin daha detaylı olmaları ve genelde parçaların daha sorunsuz oturmaları nedeni ile çalışmalarımı 1/48 ölçek üzerine yürütmeye karar verdim. Tamiya'nın F4U-1D Corsair'i tamamladığım ikinci 1/48 ölçekli maket. Bu maketi seçmemin nedeni ise uçağın tamamının tek renk olması. Airbrush'a henüz tamamiyle hakim olamadığım için tek renkli uçakları tercih ediyorum.
Tamiya'nın Corsair serisini çoğu modelci biliyor, parçalarda herhangi bir oturma sorunu yok, kokpit detayı yeterli, montaj ve tesviye kısa sürede bitirilebiliyor. Kanatlar istenirse katlanmış şekilde yapılabildiği için, menteşe mekanizması biraz karışık. Kiti toplarken tek sorun yaşadığım yer, işte bu menteşe bölgesinde kanatların dış ve iç parçalarının düzgün oturmasını sağlamak oldu. Tamiya, her iki parçanın düzgün şekilde karşı karşıya gelmesi için gerekli düzenlemeyi yapmış ama iki parça yanyana geldiğinde sorun olabiliyor. Aradaki yapışacak alana japon yapıştırıcısını adım adım uygulayarak düzgün bir birleşim elde etmeyi başardım.

Maketlerde en fazla kokpitlere dikkat ettiğim için, Corsair'in kokpiti konusunda da oldukça araştırma yaptım ve Tamiya'nın kokpitini elimden geldiğince detaylı boyadım. Gösterge panelini siyah boyadıktan sonra göstergeleri dry-brush tekniği ile belirginleştirdim, göstergelerin içlerini de parlak vernik ile doldurarak cam havası verdim. Kit ile verilen çıkartma kemerler basit durduğu için, koltuğu Eduard'ın photo-etch kemer seti ile detaylandırdım.
Montaj bittikten sonra sıra boyamaya gelmişti. En başta boyadığım burundaki sarı halkayı ve kanopi çerçevelerini Tamiya maskeleme bantı ile maskeledim. Gövde ile arada boşluk ve ton farkı kalmaması için kanopiyi gövdeye boyamadan önce yapıştırdım. Kanopi çerçevelerini ana rengi atmadan önce Interior Green ile boyamayı unutmadım. Corsair'imi boyarken Humbrol enamel ve Aeromaster akrilik boyalar ve Tamiya parlak vernik kullandım. Uçağı Aeromaster'in Sea Blue Gloss ANA623'ü ile boyadım, herhangi bir astar da atmadım. Tek yaptığım, boyayı atmadan önce maketi alkol ile ıslatılmış kağıt havlu ile iyice silerek, toz ve parmak izlerinden arındırmaktı. Boyamada kolaylık olsun diye motor ve cowling'i (motor kaportası mı desek?) gövdeye yapıştırmadım. Gövdede, motorun yapışacağı yerde yuvarlak ve sağlam bir açıklık vardı, oraya bir çıta takarak, maketi o çitanın ucunda, istediğim gibi çevirerek boyadım. Büyük kolaylık sağlayan bu uygulamayı herkese tavsiye ederim, maketi tek renk boyarken "neresinden tutsam" kaygısından kurtuluyorsunuz böylece.

Maketin üzerine yekpare olarak yapılmış olan seyrüsefer ışıklarını önce gümüş rengi boyayıp, sonra üstlerine renkli şeffaf boya sürerek yaptım. Kırmızı şeffaf boyam olmadığı için, kırmızı ışıklarda asetat kalemi kullandım. Sonuç hayli başarılı ve özellikle kanat altındaki 3 renkli ışıklar çok gerçekçi duruyor. Bu kalem tekniğini herkese öneririm.
Aeromaster'in boyası "Gloss" olarak etiketlenmiş olsa da, öyle pırıl pırıl bir yüzey oluşturmamıştı. Bu nedenle maketin üzerine Tamiya'nın X-22 parlak verniğini uyguladım. Sıra decalleri yapıştırmaya gelmişti. Ne yazık ki Tamiya'nın decalleri düzgün basılmış olsalar da, çok kalınlar. İnatla ve defalarca Microsol uygulamama rağmen decaller detaylara istediğim kadar iyi oturmadı. Belli ki bundan sonra Tamiya kitleri yaparken mutlaka dışardan decal seti edineceğiz.
Decaller bittikten sonra uçağın üzerine bir kat daha parlak vernik attım. Ne yazık ki bu parlak vernik katını uygularken başarısız oldum. Üstüne yağlıboya uygulayacağım için kalın bir vernik katı oluşturmak istiyordum, ama vernik kimi yerlerde birikme ve beyazlaşmalar yaptı ve o ana kadar çok iyi giden maketi berbat etti.
Vernik kuruyunca beyazlaşmaların kaybolduğunu görerek sevindim, ama birikmeler göze çarpıyordu. O birikmeleri de daha sonra maketin üzerine atacağım saten vernik katı ile yoketmeyi planladıysam da, yeterli zaman olmadığından maketi o haliyle 5 Mayıs'daki yarışmaya götürdüm. Yarışmada maketi gören arkadaşlar maketin bu hali ile hayli yeterli durumda olduğunu ve üzerine bir kat daha vernik atmamın şart olmadığını söylediler. Tembel bir maketçi olarak bu da benim işime geldiği için şimdilik maketi bu haliyle rafa kaldırdım. Belki ilerde kafama eserse üzerine bir kat saten vernik atarım.
Maketi, ateşte ısıtıp, çekerek uzattığım bir çerçeve (sprue) parçasından yaptığım anteni ekleyerek bitirdim.

Maketi toplarken ana kaynak olarak Squadron'un "F4U Corsair in action" kitabını kullanmak istedim ama söz konusu kitabın ciddi derece yetersiz oluşu, adeta baştan savma hazırlanmış bir içerik sunması buna olanak vermedi. Neyse ki web üzerinde sayısız Corsair fotografı ve kaynağı var. Sonuç olarak, bu Corsair çalışması beni hem tatmin etti, hem de bir çok şey öğrenmemi sağladı. Detayı yeterli, yapımı kolay ve her yerde kolayca bulunabilen bir maket olduğu için Tamiya'nın F4U-1D Corsair'ini herkese tavsiye ederim. Maketi fotograflayan Ufuk Aydıner'e de teşekkürler ediyorum.