Üretimine 2003 civarında başladığım, gövdenin kabası bitip biraz boyayıp sonra bir dolap köşesinde unuttuğum model kendisi. Tamiya'nın ilk oyuncak gibi olan serisinden, buna rağmen detayları çok fena değil, belirgin yetersizlikleri yok, tek derdi acayip acayip orada burada sinkmarklar. Ben toplarken henüz acemiliğim üzerimde olduğundan bunlara hiç dikkat etmemişim.

Modeli eksik modelleri bitirme projem kapsamında 2005 sonlarında dolabın köşesinde tekrar keşfettim. Onu bulduğumda ana rengi boyanmış ve üzerinde post-shade denemesi yapılmıştı ve kaportanın önünde ne olduğunu anlamayıp Japon döküntüsü olduğunu düşündüğüm bir leke vardı.

Modeli alarak ilk başta tenteleri, koltuğu, kapılar gibi detayları boyayıp ekledim. Arka tarafta kullanılmak üzere verdikleri malzemelerle yetinmeyip, Plusmodel'in Allied Accessories setinden aldığım birkaç cephane kutusunu da içeri tıkıştırdım. Sürücüyü ayrıca boyayıp hazırladım, direksiyonu da eline tutuşturup koltuğa oturttum.

Bu aşamaya geldiğimde, aracı genel olarak tozlayıp bırakmaya kadar vermiştim. İlk başta decallerini uyguladım ve TADA!!! aracın felaket olan yönünü bulmuştum. Tamiya'nın eski decalleri oldukça kalındı, yüzeyi düzgün tutmadıkları gibi etraflarındaki tabaka "Buradayııız" diye bağırıyordu. Vernik vurduktan sonra "silvering" denen decal parlamasıyla karşılaşacağımdan emindim ve microsol-set ikilisi ağır kullanıma rağmen para etmemişti. Ne yapmalı diye düşünürken aklıma riski bir çözüm geldi, bu çözüm başarısız olduğu takdirde decallerin ve belki aracın boyasının mahvolması ve aracın imha edilmesi anlamına gelecekti.

Battı balık yan gider diye düşünerek, bir kulak çubuğunun ucuna aseton damlattım ve hızlıca dokunup çekerek decallerin kenarlarına müdahale ettim. Asetonu gören decaller bir anda eriyerek kayboluyor ve kontrol edilebilse çok güzel bir etki. Fakat aseton çok hızlı etkilediği için decalleri yemek de mümkün, neticede aracın önündeki PASS decalinin Sleri ve ön taraftaki decal aseton kurbanı oldu. Bir de temas noktalarında boyayı da çözmeye başlıyor, o yüzden modeli çöpe atmayı düşünmüyorsanız asla ve asla ve asla tavsiye etmiyorum, ben bu kadarla kurtulduğum için kendimi şanslı saymaktayım.

Decal işini de atlattıktan sonra şeytan dürttü. "Çölde gezen aracın boyası dökülür, bir denesem mi?" diye, humbrol no:67 enamel panzer grey ile kurufırçalamaya yakın bir şekilde araca girdim ve kendimi kaybettim. Kendime geldiğimde araç oldukça eskimişti. Abarttığımı düşündüğüm yerleri terebentinli kulak çubuğuyla dikkatlice temizledim ve gerek decalleri gerek de eskitmeyi korumak için humbrol saten vernik attım. Bunun üzerine pistoleyle çok hafif sand fıslatarak ve naples yellow ile her şeyi güzelce kurufırçalayarak tozlu bir etki verdim ve aracı tamamladım. Ek olarak sadece telsiz antenini çekip kulaklığı buna ekledim.

Desert Chevy 2005 yılı sonu-2006 başı gibi bitirildi.

Tüm modelcilere iyi modeller.