Levent bahçedeki projektörede bi walkaround yapsaydın, yerli malı nede olsa,
işin komik yanı o t33 de beyaza boyandı, beyaz üstüne beyaz attılar yani.

Cok yazik olmus o RF-104'e. Cok erken bir tarihte ODTU'ye verilmis olmasi sebebiyle uzerine hic Turkce uyari yazisi yazilmadan hizmetten cekilmisti, ucak orijinal Hollanda boyasi ve Hollandalilarin buyuk bir itina ile uyguladiklari full standard NATO uyari yazilarina bile sahipti. Ucagin Hollandali murettebatinin isimleri bile hala duruyordu.

kırmızı beyaza boyayıp deniz topu çekli vermediklerine dua edin.

hakkaten şaşırdım bu kadar dangalaklık diyecem artık olmaz yani pes diyorum

Tekerlekleri boyamadıklarına dua edelim.

Beni en çok üzen şey bu memlekette havacılıkla ilgili kurumlar ve esas mesleği havacılık olan kişiler, havacılıktan çok uzaklar. Yani bizler gibi olaya bakamıyorlar. İçlerinde havacılık ruhu yok. Dolayısıyla bu tip müzeydi, kitaptı, belgeseldi vs. gibi önemli çalışmalarda çuvallıyorlar. Kaç yıldır havacılığın içindeyim, o kadar rezillikle karşılaştım ki, artık bu insanların kafa yapılarını çok iyi biliyorum. Bu yüzden ODTÜ müzesi ne ilk ne de son olacak. Etimesgut'taki Havacılık Müzesi'ndeki komedinin son bulması ve hataların düzeltilmesi için zamanında çok uğraşmıştık Emin Fındıklı abimizle. Yazdığımız rapor üç Hava Kuvvetleri Komutanı eskitti Sonuçta pek bir şey yapılmadı. Yolunuz düşerse gidip müzeye durumu kendi gözlerinizle görün.
ODTÜ'deki müzede hakikaten çok nadir parçalar var. O RF-104G Kürşad'ın da söylediği gibi orijinal haldeydi. Kesinlikle hiç ellemeden, kapalı bir alanda sergilenmesi gerekirdi. Elimizdeki tek RF-014G örneğiydi. Yazık oldu. Uçağı şebeğe çevirmeyi başardılar.
C-47A envanterden çıkan son Dakota'lardan biri. Yıllarca Yeşilköy'de MANŞ uçağı olarak kullanıldı. Üzerinde hala bu görevle ilgili aparatlar duruyor. İlk geldiğinde bu uçağın durumu çok kötüydü. Adam akıllı bir onarımdan sonra uçağın halini görünce sevinmiştim son C-47'lerden biri kurtarıldı diye. Ama sonra tutup uçağı beyaza boyayıp geçmişini yok ettiler.
Müzeye gelen Do-27 ise son derece önemli bir parça. Kesinlikle korumaya alınması lazım. Farkedeceğiniz gibi uçağın burnunda ve gövde altında özel bölümler var. Bu uçaktan GES Hava Komutanlığı envanterinde iki adet bulunuyordu (Genelkurmaya bağlı özel bir birlik). Yıllarca ELINT/SIGINT görevinde kullanıldılar. Yani Elektronik-Sinyal İstihbarat görevi. Terörle mücadele kapsamında gerçekleştirilen sayısız görevin anısına bu uçağın acil olarak korumaya alınması lazım. En son Türk Hava Kurumu Türkkuşu tesislerinde kaderine terkedilen bu uçağı hangi akıllı ODTÜ'teki müzeye gönderdi bunu da çok merak ediyorum. Do-27'nin yeri burası değil. Dediğim gibi bu uçağa muhtemelen ülke olarak çok şey borçluyuz. Zamanında varlığı gizlenen, fotoğrafının çekilmesi yasak olan bu nadide parçanın da yakında beyaza boyanıp kaderine terkedilecek olması çok üzücü. Uçağın diğer ikizi en son Kayseri'de görülmüş. Herhalde 2. Hava İkmal Bakım Merkezi'nde bir yere konacak.
En başa dönecek olursak, yaptıkları iş havacılık olan, direkt olarak hayatları havacılık olan insanlar bu ülkede acayip geri kalmış durumdalar. Bırakın bu gibi forumları takip etmeyi, meslekleriyle ilgili yayınları bile takip etmiyorlar. Çok yazık        

HvKK müzeleri çok mu farklı? Askeri müzenin tek uygulama farkı beyaza değil soba boyasına boyamak olurdu. Yeşilyurt'daki P-47D'yi görseniz ağlarsınız. Yakında müze geçici olarak kapanacak ve uçaklar restore edilecekmiş. Bundan sonra SEA kamuflajlı bir PZL-24'ümüz de olur korkarım.
Çok şikayet etmeye hakkımız yok aslında, baksanıza Çanakkale'de ne bir Troy müzemiz ne de doğru düzgün bir Çanakkale Savaşı müzemiz yok. Görünür bir gelecekte de olmayacak.   

Gerçi kötü örnek örnek sayılmaz demiş eskiler ama bu daha kötü bence...
Beyaz jagdpanther... Ayrıca paletleri bile beyaz...